Sommige kunstwerken nodigen uit tot extra aandachtig kijken. Je wil van dichtbij onderzoeken hoe een kunstenaar een werk maakte, welke details zich prijsgeven. Ook de de schilderijen van Laurence Durieu wekken dat gevoel op. We zoomen in op een detail uit haar schilderij ‘An afternoon in 2050’.
Laurence: ‘An afternoon in 2050’ is opgebouwd uit een 20-tal fragmenten. Het toont een chaotisch tafereel, waarin veel dingen tegelijkertijd plaatsvinden, zelfs in de afzonderlijke fragmenten. Ik hou van die ongecontroleerdheid, dat spontane.
De onderwerpen voor mijn werk haal ik uit mijn directe omgeving: mijn gezin, het huis, de tuin. In dit detail uit het schilderij portretteerde ik een van mijn zonen. Ook alle andere elementen hebben een directe link met mezelf: de borden horen bij het porseleinen servies van mijn grootmoeder, de vijgen hingen aan een boom in mijn tuin.
Mijn liefde voor dieren en de natuur weerspiegelt zich duidelijk in mijn schilderijen. Daar hangen allerlei herinneringen aan vast: de wilde tuin uit mijn kindertijd, een gekwetste kauw die ik als kind thuis verzorgde en die, eenmaal in vrijheid, nog geregeld bij ons terug kwam. Wat ik in verband bracht met het sprookje van Antoine De Saint-Exupéry, waarin de kleine prins de vos wil temmen. Ik was als 5-jarige volledig gefascineerd door dat verhaal. Die sterke band met dieren is gebleven. Dieren hebben bij uitstek een onvoorspelbaarheid in zich, die ik spannend vind om te schilderen.
Ik beschik intussen over een groot digitaal archief. Foto’s die ik in de loop van de jaren maakte, vormen een schatkamer aan beelden. Die zitten fris in mijn hoofd, want ik duik geregeld in dat archief. Zo kan ik verbindingen maken tussen beelden om er een collage mee te vormen. Ik maak een potloodtekening waarin ik de beelden samenbreng en de compositie bepaal. De laatste stap is het omzetten naar een schilderij. Ik gebruik foto’s uit verschillende tijdsvakken. Zo zijn twee van mijn zonen meermaals terug te vinden in dit werk, op een ander moment in hun leven.
Hoe zal de wereld er over 30 jaar uitzien? Dier en mens zitten hier samen aan tafel in een chaotische, slordige setting. Je zou dat zowel positief als negatief kunnen interpreteren, maar ik wil kiezen voor het eerste. Ik hoop dat mens en dier op een meer harmonieuze, ongedwongen wijze gaan samenleven, met voldoende ruimte voor wilde natuur.’
°1972
Woont en werkt in Meise.
Volgde enkele jaren schilderkunst aan de Portaelsschool in Vilvoorde en het SLAC in Leuven.
Ontdek meer werk van Laurence op Beeld.