In het herfstnummer van Kunstletters spelen lijnen de hoofdrol. Dat merk je meteen aan de cover met werk van Ellen Claes. Zij wisselt in haar werk chaos af met orde en structuur, maar altijd in een heel eigen vormentaal. Homa Arkani maakt grote monochrome werken, waarvoor ze inspiratie vindt bij Breughel. Hoe ziet de doorsneedag in het bestaan van een kunstenaar eruit? Sebastiaan Van Doninck geeft ons een inkijk. Bénédicte Faure werkt met de textuur en het lichtspel die materialen bieden, met eenvoud als basisprincipe. Voor Jef Staut vormen schetsboeken een plek om vrij te creëren. Amber Gyselings ziet tekenen dan weer als een manier om tot rust te komen, een pauzeknop. Sinds Atelier-O vorig jaar uit de startblokken schoot, gonst het in de Kunstacademie van Eeklo van de experimenten. Het doel: afval als een waardevolle, duurzame grondstof hergebruiken. Architect Ward Delbeke ontwikkelde met zijn designstudio draWForms een bijzonder constructieprincipe.In het atelier van Jóhanna Kristbjörg Sigurdardóttir lijkt de tijd stil te staan, alsof je je altijd in een tussenuur bevindt. Intuïtie speelt de hoofdrol in haar werk. Nintya Vanhove legt zich toe op wandelend creëren en toont dat in schilderijen vol kleurrijke en abstracte lijnen. In de Academie van Berchem experimenteert Pieter Noppe met texturen in grafiek. Twee vragen, twee tekeningen, met deze keer: Jane Coppin. Curating The Young is een collectief voor en vooral door jongeren dat hen de kans te geven om op een laagdrempelige manier ervaring op te doen als curator. De milieuschilderijen van Kris Baetens laten je nadenken over de impact van de mens op de natuur. Kunstletters sluit af met een zelfportret van Damien Gallet op groot formaat, waarin hij zelf een angstige wandelaar ontwaart.