Even onverwacht als Lisa Ijeoma schilderkunst ging studeren, kwam ze daarna in de opleiding texielkunst terecht. Het langzame medium beviel haar wel, alsof ze een universum nodig had met genoeg tijd en ruimte om zware onderwerpen zoals racisme, trauma, angst en misbruik te verbeelden. ‘De technieken die ik gebruik, vereisen een traagheid, waardoor ik echt moet stilstaan bij mijn gedachtenproces.’