Bram: ‘Ik hou ervan om mezelf voor te stellen in metaforen. Dat maakt het gemakkelijker mijn emoties te beschrijven. Omdat ik me niet thuis voel in deze tijd, is de zeppelin een ideale verwijzing naar een periode waar de nieuwe wereld zich nog moest ontplooien. Zo verwezenlijkte de zeppelin een droom van de mens om te kunnen vliegen. Die ultieme droom ging letterlijk in rook op, want het heliumgas in de zeppelin bleek uiterst brandbaar. Als ik mezelf als gestrande zeppelin weergeef, duid ik dus vooral op een mislukte droom uit het verleden: ‘Wat heb je nodig aan energie en hoezeer tart je het gevaar om een droom verwezenlijkt te zien?’ Ik vind het ook veelzeggend dat de stuurcabine en het passagiersruim ontzettend klein zijn in vergelijking met de enorme omvang van de ballon.

Dit werk tekende ik digitaal, waarbij je de mogelijkheid hebt om uit een heel gamma digitale penselen te kiezen om mee aan de slag te gaan. Ik ga steevast voor houtskool en grafietpotlood, zowel in mijn analoog als digitaal werk. Ik vind het uiterst fijn om mijn analoge tekenkunde te combineren met mijn digitale skills. Het geeft me enorme vrijheid in wat ik doe. Mijn doel is om een digitale tekening, die er vaak vlak en clean uitziet, zo analoog mogelijk te laten lijken.

Door alleen in zwart-wit (en alles wat daar tussen in ligt) te werken, geef ik de kijker de kans om heel veel in mijn beeld zelf in te vullen. Natuurlijk schep ik door die keuze ook een zeer bepalende sfeer in mijn beeld: ik vier de melancholie en eenzaamheid. Ik kies voor de extreme beperking, waarin ik dan weer extreme nuance zoek.’