Damien: ‘Ik volgde een workshop portrettekenen bij Dirk Zoete, die me aanmoedigde om op groot formaat te werken. Dat bracht me op het idee voor een heel fysiek zelfportret: ik ging op een vel papier liggen, met houtskool volgde ik de omtrek van mijn hoofd, mond, neus, voeten en handen. In het beeld dat ontstond, ontdekte ik een angstige ‘wandelaar’. Op dat idee ging ik verder door, ik voegde suggestieve lijnen en bergen toe.

Ik haal mijn inspiratie vooral uit wandelingen. Soloreizen bezorgt me zowel angst als harmonie: ik voel me alsof ik de natuur meer tegemoetkom dan bewandel. Tekenen zie ik als een onbestemde wandeling, waarmee je sporen achterlaat.

Dit zelfportret sluit aan bij mijn vaste manier van werken. Ik vind een object dat me inspireert - in dit geval mijn eigen lichaam op papier - en onderzoek hoe ik dat beeldend kan vertalen, wat de relatie tussen het object en het papier of tot de ruimte is. De antwoorden die ik vind, inspireren me voor een verdere uitwerking. Uit dat spelen met objecten vloeide ook mijn performance art voort. Het geeft mijn beeldend en literair werk - ik schrijf ook veel - vaak een humoristisch en banaal kantje.’