In de academie: jouw artistieke project
Zoveel duizenden studenten aan het werk in de academie, zoveel creativiteit om te ontdekken. We snuisteren graag rond in de academies van het deeltijds kunstonderwijs op zoek naar artistieke verrassingen. Ons magazine Kunstletters schijnt in iedere editie haar licht op zo'n bijzonder project. En misschien is dat van jou het volgende?
Bij Kunstwerkt tonen we graag wat je maakt. In ons magazine Kunstletters doen we dat onder andere in de terugkerende rubriek 'In de academie'. We tonen er intrigerende projecten die door studenten aan academies beeldende kunst (dko) in heel Vlaanderen worden bekokstoofd en uitgevoerd. Hier enkele bijzondere voorbeelden:
Brigitte Slabbynck (Academie Gent): ‘Bergen zijn spectaculair en steeds anders: de kleuren variëren op elk tijdstip van de dag, gaande van oranje naar grijs naar blauw naar zwart. Met hun grilligheden, vormen, inkepingen en spleten lijken bergen soms menselijke karaktertrekken te vertonen, alsof ze individuen zijn met een eigen ziel en waardigheid.
Het spel van zon, weer, sneeuw, ijs, en erosie trekt me aan. Het zijn die aspecten die ik wil onderzoeken, ontleden en vastleggen in sculpturen. Daarvoor dompel ik me onder in de geologie: de kennis die ik opdoe over fysische vormingsprocessen zoals tektonische bewegingen, erosie en steensoorten neem ik mee in mijn werk. Het levert beelden op die een overtuigender karakter van een berg vertonen, denk ik.
In werkelijkheid zijn bergen onmenselijk groot, maar ik in mijn sculpturen bepaal ik zelf de grootte van de berg: ik ben de schepper, ik onttrek de berg uit zijn normale proporties. Zo draai ik mijn onderdanige angst om in een heerlijk vrije en creatieve handeling: ik versnijd de bergvormen en breng de stukken opnieuw samen in een nieuwe ‘bergachtigheid’.
Ingrid Caris (Academie Zottegem/Geraardsbergen): ‘We tonen onze huid graag als we jong zijn, als ze nog niets te zeggen heeft. Maar die andere huid, met het verhaal van de tijd en van wat we hebben meegemaakt, de waarheid van ons leven, die laten we zelden zien. Twee jaar geleden startte ik een project waarbij ik textiel en keramiek met elkaar ging verweven. Het thema: huid.
Iets dat geleefd heeft, vertelt meer. Ook huid. En ook als we het liever stil willen houden. Onze huid toont tekens van het leven dat we leiden, vertelt over leeftijd, genezing, over pijn en emotie, maar ook over sterkte. Ook bij de keuze van mijn materialen vertrek ik liefst van stoffen of papier waar al een geschiedenis aan vasthangt. Die mankementen of slijtage maken het beeld mooier, sterker.
Ook in volgende projecten blijf ik me richten op thema’s die me nauw aan het hart liggen en die ik verwerk in beelden die hopelijk getuigen van intimiteit en broosheid.’
Harry Pinxten (Academie Heusden-Zolder): 'Dit project is ontstaan uit een opdracht in het Projectatelier. De docenten dagen je uit om na te denken over je concept, je authenticiteit. De opdracht luidde: 'Maak een beeld waar je zelf de dragen van bent.' Dat bracht me op het idee om een pet te maken, gelast en teruggebracht tot zijn essentiële vorm. Ik besloot om me beperkingen op te leggen bij de keuze van materiaal en maak voor deze objecten alleen gebruik van ronde, metalen staven. Ik laat details weg en benadruk de belangrijke vormen die specifiek zijn voor een voorwerp. Het geeft me het gevoel dat ik eigenlijk tekeningen in 3D maak met metalen staven.
Door die materiaalkeuze en door de vormen te reduceren tot het karakteristieke komen de mooie lijnen van alledaagse voorwerpen helemaal tot hun recht. Na de creatie van de pet kreeg ik de smaak te pakken. Ik maakte een interpretatie van een koffiezetapparaat, een ventilator... Het zijn meestal voorwerpen uit mijn directe omgeving of interesse.'
Ontdek hier het werk van Harry
Erik Vernieuwe (Academie Berchem): 'Voor mijn eindejaarsproject maakte ik meer dan 200 objecten uit keramiek: kreeften, artisjokken, worsten, spiegeleieren, noem maar op. Mijn man heeft die werken gefotografeerd en die afbeeldingen hebben we op stof laten drukken. Ik puzzelde ze allemaal in elkaar. Het eindresultaat is een mix van keramieken voorwerpen en afbeeldingen ervan.
Ik maakte de keuze voor een opleiding keramiek heel intuïtief. Tijdens mijn opleiding banketbakkerij was ik gefascineerd door de vormen van deeg of chocolade. Het creëren spreekt me aan, iets opbouwen. Dat doe ik nu met klei. Ook de onvoorspelbaarheid in deze discipline vind ik interessant. Klei doet nooit helemaal wat je wil. Het materiaal heeft een eigen karakter. Zo is het ook met glazuren en bakken. Je weet nooit echt wat je als eindresultaat kan verwachten.’
Arianne Rupprich (Academies Waasmunster en Gent): 'Tijdens enkele workshops en mijn opleidingen ontdekte ik dat ik keramiek kon inzetten om thema's die me bezighielden een plaats te geven. Zo dook het thema vluchtelingen geregeld op. Maar ik legde het verband nog niet met mijn eigen geschiedenis. Ik wou mijn vader terug taal geven met keramiek. Maar wat begon als een heel persoonlijk onderzoek, bleek ook universele vragen op te roepen rond origine, identiteit, geborgenheid en verlies. 'Searching for Simon' wil ook raken aan het mysterie dat elke familie met zich meedraagt. Door dit keramiekproject ben ik dichter bij mijn roots gekomen en ontdekte ik opnieuw wat ik bij mijn eerste kennismaking met het materiaal al opmerkte: keramiek werkt helend.'
Ontdek hier het werk van Arianne
Heb jij ook zo'n bijzonder project dat in de kijker gezet mag worden?
Of ken je er één dat je meer dan de moeite waard vindt? Mail naar info@kunstletters.be en misschien stellen we het voor in één van de volgende nummers van Kunstletters.
