Brigitte Slabbynck, Bergenproject

Zoveel duizenden studenten aan het werk in de academie, zoveel creativiteit om te ontdekken. We snuisteren graag rond in de academies van het deeltijds kunstonderwijs op zoek naar artistieke verrassingen. In ons magazine Kunstletters schijnen we in elk nummer het licht op zo'n bijzonder project.

Heb jij ook een bijzonder project in de academie dat in de kijker gezet mag worden?

Of ken je er één dat je meer dan de moeite waard vindt? Mail naar info@kunstletters.be en misschien stellen we het voor in één van de volgende nummers van Kunstletters.

Bij Kunstwerkt tonen we graag wat je maakt. In ons magazine Kunstletters doen we dat onder andere in de terugkerende rubriek 'In de academie'. We tonen er intrigerende projecten die door studenten aan academies beeldende kunst (dko) in heel Vlaanderen worden bekokstoofd en uitgevoerd. Hier enkele bijzondere voorbeelden:

Ilse Joris (Academie Van Hove): 'Ik ben al een tijd met bijzonder materiaal aan de slag te gaan: paddenstoelen. Met een penseel bracht ik inkt aan op de lamellen van de paddenstoelen, die ik afdrukte op het papier. Je kan die lamellen maar enkele keren gebruiken, dus de hele onderneming werd een titanenwerk. Millimeter per millimeter, beetje bij beetje verschenen er ribbels of sprieten. Op die manier creëerde ik landschappen.

Creëren met paddenstoelen is werken tegen de tijd, want ze beginnen snel te rotten. Witte wormpjes zijn dagelijkse kost. Ons huis geurt af en toe geregeld naar 'overtijdse paddenstoelen'.

Ik probeerde ook inktzwammen uit. Als je die op papier legt, loopt er inkt uit de hoed van de paddenstoel, die zich opent als een paraplu. Het levert een heel mooie inkt op. Maar wanneer dat precies gebeurt en hoeveel inkt de paddenstoel loslaat, is onvoorspelbaar.

Behalve met paddenstoelen experimenteer ik ook met bloemblaadjes, vooral met die van de papaver. De blaadjes plet ik op het papier, wat een rood-roze kleur geeft. Afhankelijk van het soort papaver en de versheid van de blaadjes is de tint lichter of donkerder.'

Ontdek hier het werk van Ilse

Klaproosblaadjes (gehamerd), 30 x 40 cm.

Tamara De Prest (Academie van Zottegem): ‘Voor een opdracht bij de opleiding Fotokunst kreeg ik het idee om rond het thema klimaatverandering te werken. Voor deze reeks fungeerde een analoge foto van een vogel als vertrekpunt. Uit een serie digitaal gemaakte beelden selecteerde ik vijftien foto’s.
Terwijl ik digitale collages maakte, veranderde mijn gevoel. De beelden leken iets anders te willen vertellen. Het oorspronkelijke verhaal verdween en het thema werd omgebogen naar vloeibaar leven: het verval, de vergankelijkheid en de gelaagdheid van het leven.
Het vloeibare leven is als een stroom die onophoudelijk blijft bewegen, van geboorte naar dood, van begin naar eind. Het vertoont geen genade voor iets dat het op zijn weg tegenkomt, maar het vormt wel de basis voor alles wat komt. In de stroom van het leven zien we de vergankelijkheid van alle dingen om ons heen. De natuur toont ons het verval en de cyclus van het leven.

Brigitte Slabbynck (Academie Gent): ‘Bergen zijn spectaculair en steeds anders: de kleuren variëren op elk tijdstip van de dag, gaande van oranje naar grijs naar blauw naar zwart. Met hun grilligheden, vormen, inkepingen en spleten lijken bergen soms menselijke karaktertrekken te vertonen, alsof ze individuen zijn met een eigen ziel en waardigheid.

Het spel van zon, weer, sneeuw, ijs, en erosie trekt me aan. Het zijn die aspecten die ik wil onderzoeken, ontleden en vastleggen in sculpturen. Daarvoor dompel ik me onder in de geologie: de kennis die ik opdoe over fysische vormingsprocessen zoals tektonische bewegingen, erosie en steensoorten neem ik mee in mijn werk. Het levert beelden op die een overtuigender karakter van een berg vertonen, denk ik.

In werkelijkheid zijn bergen onmenselijk groot, maar ik in mijn sculpturen bepaal ik zelf de grootte van de berg: ik ben de schepper, ik onttrek de berg uit zijn normale proporties. Zo draai ik mijn onderdanige angst om in een heerlijk vrije en creatieve handeling: ik versnijd de bergvormen en breng de stukken opnieuw samen in een nieuwe ‘bergachtigheid’.

Ontdek hier het werk van Brigitte

Brigitte Slabbynck, Bergenproject

Ingrid Caris (Academie Zottegem/Geraardsbergen): ‘We tonen onze huid graag als we jong zijn, als ze nog niets te zeggen heeft. Maar die andere huid, met het verhaal van de tijd en van wat we hebben meegemaakt, de waarheid van ons leven, die laten we zelden zien. Twee jaar geleden startte ik een project waarbij ik textiel en keramiek met elkaar ging verweven. Het thema: huid.

Iets dat geleefd heeft, vertelt meer. Ook huid. En ook als we het liever stil willen houden. Onze huid toont tekens van het leven dat we leiden, vertelt over leeftijd, genezing, over pijn en emotie, maar ook over sterkte. Ook bij de keuze van mijn materialen vertrek ik liefst van stoffen of papier waar al een geschiedenis aan vasthangt. Die mankementen of slijtage maken het beeld mooier, sterker.

Ook in volgende projecten blijf ik me richten op thema’s die me nauw aan het hart liggen en die ik verwerk in beelden die hopelijk getuigen van intimiteit en broosheid.’

Ontdek hier het werk van Ingrid

Ingrid Caris, Zelfportret - episode 53, Textiel, collage, borduren, 90 x 120 cm

Harry Pinxten (Academie Heusden-Zolder): 'Dit project is ontstaan uit een opdracht in het Projectatelier. De docenten dagen je uit om na te denken over je concept, je authenticiteit. De opdracht luidde: 'Maak een beeld waar je zelf de dragen van bent.' Dat bracht me op het idee om een pet te maken, gelast en teruggebracht tot zijn essentiële vorm. Ik besloot om me beperkingen op te leggen bij de keuze van materiaal en maak voor deze objecten alleen gebruik van ronde, metalen staven. Ik laat details weg en benadruk de belangrijke vormen die specifiek zijn voor een voorwerp. Het geeft me het gevoel dat ik eigenlijk tekeningen in 3D maak met metalen staven.

Door die materiaalkeuze en door de vormen te reduceren tot het karakteristieke komen de mooie lijnen van alledaagse voorwerpen helemaal tot hun recht. Na de creatie van de pet kreeg ik de smaak te pakken. Ik maakte een interpretatie van een koffiezetapparaat, een ventilator... Het zijn meestal voorwerpen uit mijn directe omgeving of interesse.'

Ontdek hier het werk van Harry

Harry Pinxten

Erik Vernieuwe (Academie Berchem): 'Voor mijn eindejaarsproject maakte ik meer dan 200 objecten uit keramiek: kreeften, artisjokken, worsten, spiegeleieren, noem maar op. Mijn man heeft die werken gefotografeerd en die afbeeldingen hebben we op stof laten drukken. Ik puzzelde ze allemaal in elkaar. Het eindresultaat is een mix van keramieken voorwerpen en afbeeldingen ervan.

Ik maakte de keuze voor een opleiding keramiek heel intuïtief. Tijdens mijn opleiding banketbakkerij was ik gefascineerd door de vormen van deeg of chocolade. Het creëren spreekt me aan, iets opbouwen. Dat doe ik nu met klei. Ook de onvoorspelbaarheid in deze discipline vind ik interessant. Klei doet nooit helemaal wat je wil. Het materiaal heeft een eigen karakter. Zo is het ook met glazuren en bakken. Je weet nooit echt wat je als eindresultaat kan verwachten.’

Ontdek hier BURP: werk van Erik en zijn man Kris

Erik Vernieuwe

Arianne Rupprich (Academies Waasmunster en Gent): 'Tijdens enkele workshops en mijn opleidingen ontdekte ik dat ik keramiek kon inzetten om thema's die me bezighielden een plaats te geven. Zo dook het thema vluchtelingen geregeld op. Maar ik legde het verband nog niet met mijn eigen geschiedenis. Ik wou mijn vader terug taal geven met keramiek. Maar wat begon als een heel persoonlijk onderzoek, bleek ook universele vragen op te roepen rond origine, identiteit, geborgenheid en verlies. 'Searching for Simon' wil ook raken aan het mysterie dat elke familie met zich meedraagt. Door dit keramiekproject ben ik dichter bij mijn roots gekomen en ontdekte ik opnieuw wat ik bij mijn eerste kennismaking met het materiaal al opmerkte: keramiek werkt helend.'

Ontdek hier het werk van Arianne

Arianne Rupprich

In het beeldhouwatelier van de Kunstacademie van Oostende borrelde dit jaar een interessante samenwerking op met een bedrijf dat prachtig marmer en een exporuimte ter beschikking stelde.
Peter Defurne, directeur: ‘De firma Grubau maakt van haar toonzaal een artistieke ruimte, waarvoor ze een partner zocht. We kwamen overeen dat onze leerlingen met hun gereedschappen een werk konden maken in Gris de Vosges, een prachtige marmersoort. Dat werd geschonken door een andere firma, Brachot. In return testten we verschillende manieren van steenbewerking, zoals slijpen, boren en polijsten uit en worden de werken een jaar lang tentoongesteld in hun toonzaal. Dat waren de enige spelregels. Het was een ongelofelijke kans om met een erg goed, prijzig materiaal als marmer te werken. Doorgaans wordt in het atelier in kalksteen of andere zachte steen gewerkt.
Matthias De Wolf, docent Atelier Beeldhouwen en ruimtelijke kunst: Deze kans gaf de studenten zin en moed om groter te werken of andere steensoorten uit te proberen. Beeldhouwen is een passie waardoor je gebeten raakt, en door er voor dit project zo in onder te duiken is dit zeker aangewakkerd. Je zou ons verhaal als een soort satellietproject kunnen zien, want de firma Grubau denkt erover om dit traject ook met andere academies aan te gaan. Dat zou een fijn vervolg zijn.’
De expo met met werk van de studenten van het beeldhouwatelier loopt nog tot juni 2024 in de toonzaal van Grubau in Wevelgem.

Heb jij ook zo'n bijzonder project dat in de kijker gezet mag worden?

Of ken je er één dat je meer dan de moeite waard vindt? Mail naar info@kunstletters.be en misschien stellen we het voor in één van de volgende nummers van Kunstletters.