Hoe was het om vanuit een eigen visie op curatorschap, nu de krachten te bundelen?

Natalija: 'Als professionals streven we ernaar om waarden in ons werk te verankeren die ook onze eigen artistieke integriteit ondersteunen. Daarom is het bijzonder waardevol wanneer we kunnen samenwerken met gelijkgestemde creatievelingen die door dezelfde principes worden gedreven. Dit proces leidde tot een zeer aangename ervaring. We beschouwden de tentoonstelling als een kostbaar en gelaagd geheel. Zo besloten we het te benaderen als hoofdstukken van een boek, wat hielp om het algemene concept te vormen. Door deze aanpak kwamen onze gedeelde interesses samen, zodat ieder zijn eigen visie kon integreren binnen het geheel.'

Stootten jullie op moeilijkheden tijdens het proces?

Abel: 'Omdat we deze tentoonstelling niet zelf hebben opgestart, was het moeilijk om een gemeenschappelijk narratief te vinden tussen de werken die we selecteerden en oorspronkelijk niet vertrouwd mee waren. In het begin was het vooral een uitdaging om een gedeeld narratief te ontdekken tussen deze 28 werken, die elk hun eigen unieke gevoeligheden en thema’s hebben. We wilden ze op zo’n manier laten communiceren dat ze met elkaar in dialoog gingen, terwijl ze tegelijkertijd hun autonomie behielden.

Een andere uitdaging was de voortdurende communicatie tussen ons drieën, de twee betrokken instellingen en de 28 kunstenaars in de tentoonstelling. Er waren ongetwijfeld misverstanden, maar uiteindelijk is het ons gelukt om alles samen te brengen. Natuurlijk was dit mede te danken aan de steun van zowel Kunstwerkt als Kunsthal Mechelen, hun geweldige productieteam en de kunstenaars die ons het vertrouwen gaven om dit mogelijk te maken.'