Achter de cover: Elise Debrock
Op de cover van het zomernummer van Kunstletters: een werk van Elise Debrock. Zij inspireerde zich op een schilderij van Gauguin voor een mooi bas-reliëf in kleurrijk keramiek.
Elise: ‘Mijn interesse voor keramiek komt voort uit een verlangen om het onderwerp ‘landschap’ anders te benaderen, weg van het platte vlak, weg van het schildersdoek. Voor mijn eerste keramische landschappen vertrok ik van een aantal van mijn favoriete schilderijen, zoals ‘Pajottenland’ van Jean Brusselmans en ‘Farmyard at Lake Iseo’ van Gabriele Munter Ik wilde de werken tot leven wekken door ze letterlijk opnieuw de ruimte te laten innemen, in de vorm van bas-reliëfs. Nadat ik hier een tijdje mee experimenteerde, realiseerde ik me dat ik dit spel met ruimtelijkheid ook kon spelen met mijn eigen schilderijen, mijn eigen beeldarchief en mijn gecomponeerde stillevens.
Het resultaat van mijn ontdekkingsreis in het medium keramiek situeert zich op het snijvlak van schilderij en sculptuur. Klei benadert mijn penseeltoets en glazuur hanteer ik als olieverf. Hoewel werken met klei een veel langzamer en bedachtzamer proces is dan schilderen, daag ik mezelf uit om in keramiek dezelfde dynamiek en levendigheid over te brengen als in mijn schilderwerken.'
Elise: 'Het werk op de cover baseerde ik op ‘Tahitian Landscape’ van Paul Gauguin. Zijn specifieke en doordachte kleurkeuze brengt zijn werk naar mijn gevoel echt tot leven. Ik bezocht in 2017 een grote overzichtstentoonstelling van zijn werk en raakte zo overweldigd dat ik ook in mijn eigen werk bewuster met kleur begon om te gaan. Ik vond het ook een mooie uitdaging om de diepte van Gauguins schilderij in een bas-reliëf te vangen.
Kleurgebruik in keramiek is lastig, omdat het veel inbeelding vereist. Het uiteindelijke resultaat is vaak moeilijk te voorspellen. Zo kan een ongebakken glazuur rood zijn en na het bakken groen. Je moet dus bereid zijn je over te geven aan processen die buiten je controle liggen.
Van opleiding ben ik schilder, maar door les te geven, leerde ik werken met klei en keramiek en de mogelijkheden en beperkingen van het materiaal ontdekken. Technisch ben ik niet onderbouwd genoeg om mezelf een keramist te noemen, ik ben eerder een schilder die keramiek maakt.'
Ik hou van ‘naïeve schilderkunst’, naar mijn gevoel hebben mijn werken in keramiek ook een naïeve uitstraling. In de eerste plaats blijf ik een schilder, maar ik wil me niet beperken tot één medium, ik wil de vrijheid behouden om verschillende dingen uit te proberen. Het ene medium kan het andere versterken.’
Elise Debrock
°1989
Heeft een atelier in Oostende.
Studeerde schilderkunst aan LUCA School of Arts, Gent.
