Sarah De Schepper: ‘Ik wil mijn installaties de plaats geven die ze verdienen.’
Sarah De Schepper speelt met vorm, kleur en materiaal. Haar uitgebalanceerde en uitgepuurde installaties komen ter plekke tot stand, in relatie tot de ruimte. Ze noemt ze ruimtelijke collages, met zorgzaam gekozen elementen die elk hun rol spelen en met elkaar verbonden zijn.
Welke thema’s trekken je aan?
Sarah: ‘Vervagende herinneringen houden me sterk bezig en vormen het vertrekpunt voor mijn werk. De aanleiding is het overlijden van mijn vader. Dat thema is vooral belangrijk tijdens het maakproces in mijn atelier. Daarna laat ik het los: ik wil zeker geen beladen kunst maken. Ik hou ervan mijn werk op te bouwen tot een installatie. Thuis selecteer ik gevoelsmatig een hele reeks elementen, die ik op de locatie samenbreng. Ik moet de ruimte voelen om tot een installatie te komen. Het is een spel waar ik enorm van geniet.
Grote materiaalgevoeligheid en zin voor esthetiek maken deel uit van jouw spel. Wat maakt ze zo belangrijk?
Als echte estheet hou ik van dingen op de juiste plaats. Ik geniet enorm van het zoeken, plaatsen en verplaatsen. Het zit hem in de spanning van werken ten opzichte van elkaar, de tussenruimtes, andere materialen die erbij komen. Dat creëert een sfeer. Ik ben nogal chaotisch van aard, altijd wel op zoek naar een rustplek. Ook voor mijn installaties zoek ik naar de plek die ze verdienen, waar ze volledig tot hun recht komen. Ik vind het fijn dat je als kijker wordt geprikkeld bij het bekijken van mijn werk, dat er allerlei zaken door je hoofd flitsen. Maar evengoed kan het gewoon rust brengen.
Je omschrijft je werken als ‘ruimtelijke collages’. Hoe komen de elementen waarmee je de installaties bouwt tot stand?
Sarah: ‘Hoewel alle werken met elkaar verbonden zijn, kan je verschillende reeksen onderscheiden, die elk vanuit een centraal idee vertrekken. In de reeks ‘Environmental markers’ gebruik ik vooral vanuit elementen die me sterk herinneren aan mijn vader, die wegenwerker was. Wegblokkade-elementen vormen hierbij een inspiratiebron. De kleur geel is prominent aanwezig, een signaalkleur en vaak gebruikt als wegmarkeringsverf. Maar het is ook een heel warme en optimistische kleur. ‘Transfiguration’ gaat dan weer vooral over het vervagen van herinneringen. We hangen foto’s op in ons interieur om momenten vast te houden, maar in ons brein vervagen ze toch. Op de draaischijf draaide ik open ringen of ‘frames’, die ik versneed en opnieuw assembleerde tot een nieuwe vorm. Het frame vervormt en ook de inhoud wordt wazig en ontsnapt. Net zoals herinneringen. De doorsneden van die gedraaide vormen verwijzen ook hier naar de wegblokkades. Maar dat is een detail en vooral belangrijk voor mezelf, niet zozeer voor de toeschouwer.'
Je installaties bestaan uit verschillende materialen. Hoe kies je waarmee je werkt?
Sarah: 'Klei is mijn hoofdmateriaal, maar ik gebruik ook gips, porselein, zellaan, glas, hout en giethars. Of metalen kettingen, die vind je vaak terug in mijn werk. Ik glazuur de elementen in klei trouwens niet altijd, of slechts gedeeltelijk. De kleihuid is zo mooi, zo puur. En ik vind de verbinding met het materiaal belangrijk. Enkele werken dompelde ik onder in wegmarkeringverf, dat vormt een mooie dialoog met de puurheid van klei.
Tot slot: welke kunstenaar vind jij inspirerend?
De eenvoud in het werk van Donald Judd heeft me altijd geïnspireerd. Met zo weinig mogelijk elementen zó kunnen raken. Ik zie een verband met mijn werk, vooral in het abstraheren. Het feit dat een werk ook gewoon puur vormgeving kan zijn, zonder referenties. Minimal art heeft me altijd al geboeid. Ik hou enorm van mensen die durven spelen met elementen. Het mag toch ook leuk zijn?’
Sarah De Schepper stelt tentoon met Pétra Vanwichelen, Nick Verhaeghe en Thijs Van Der Linden. Pijpketel, Zottegem, van 4 tot 26 mei 2024.
Sarah De Schepper
°1979
Heeft een atelier in Appelterre.
Maakt sculpturale keramiek en installaties.
