Drie edities van A paper / a day hebben we al achter de kiezen. Tijd voor een vierde editie: #apaperaday22. Wat maakt dat tekenaars de voorbije jaren zo enthousiast meestapten in deze online challenge? Wat is de impact van A paper / a day? We gingen luisteren bij Karen Pattyn, Kristof Ribus en Natasja Mortier.
'Sinds twee jaar geef ik beeldatelier aan kinderen. En dus wou ik zelf ook weer meer tekenen. Ik ben van opleiding grafisch vormgever/illustrator maar was door mijn vorige jobs het pure tekenen wat verleerd. Vorig jaar zag ik dagelijks al die tekeningen voor ‘A Paper / A Day’ via Instagram passeren. Dat inspireerde mij en ik werd er tegelijkertijd ook onrustig van, want ik wou zelf graag deelnemen. Maar de drempel was te groot. Ik kwam er gewoon niet toe om een tekening per dag te maken. Bij mij is het alles of niets bij zoiets: Of ik doe voluit mee, elke dag, of ik doe niet mee. Een perfectionistisch (of neurotisch zo je wil) trekje van mij.'
'Vorig jaar kreeg ik voor mijn verjaardag een ‘One sketch a day’-boekje cadeau van mijn vriend. Mijn eerste reactie was: “Amai, nu moet ik iedere dag tekenen!” Mijn tweede reactie was: “Dit jaar doe ik mee aan A Paper / A Day!”. De dag na mijn verjaardag begon ik met tekenen en ik heb nog geen enkele dag overgeslagen. Hoe moe, gestresseerd, overprikkeld, inspiratieloos, verdrietig, euforisch, drukbezet, kwakkelig of lui ik ook ben. Ik maak er een erezaak van om iedere dag iets te tekenen. Al is het maar een lijn of een punt.'
'Ik herontdekte hoe graag ik met potloden werk en hoe graag ik naar waarneming teken. Een beetje terug naar de basis. Ik merk ook hoe fijn ik het vind om woorden bij mijn tekeningen te voegen. Soms teken ik iets en komt er een (zelfverzonnen) woord bij mij op. Soms vertrek ik van een woord of zin en teken ik daar iets bij. Het spelen met en combineren van beeld en taal vind ik heel aangenaam. Het is mijn persoonlijke manier van iets vertellen. Het dagelijkse tekenen is bijna een soort van ritueeltje geworden.
Maar A Paper / A Day is vooral ook ideaal om andere tekenaars te leren kennen, om te zien wat anderen tekenen, waar zij hun inspiratie halen, welke technieken zij gebruiken... Ik ontdekte dus vooral veel nieuw werk van anderen. En het is ook fijn dat veel deelnemers elkaar volgen en op elkaars werk reageren. Dat voelt toch een beetje als een nieuwe, kleine ‘community’ waar je voor heel even deel van uitmaakt. Door je tekeningen te delen met de buitenwereld, komen ze als het ware een beetje tot leven.'
Ik teken al enkele jaren iedere dag. Weet je, doorgaans beschouw ik mijn tekenen als een bewust tegengewicht voor het staren naar een scherm. Maar scrollend door de Instagramposts van A paper / A day haal ik wel m’n hart op en kijk ik mijn ogen uit bij de veelheid en verscheidenheid. Dat mijn schermtijd daardoor in oktober drastisch de hoogte in schiet, neem ik voor lief. Je raakt eraan verslingerd. Net als aan het dagelijks tekenen.
Bewegen. Onderweg zijn. Helpt altijd: wandelen is ook tekenen! Of woorden en zinnen die me opvallen uit de krant knippen. Haal ze uit hun context en er ontstaat een nieuwe wereld. Maar ook: terugbladeren in m’n dagelijkse tekeningen. Merken dat inspiratie, zoals alles, komt en gaat, golft. Vertrouwen op dat proces, observeren wat er gebeurt. Het resultaat is dan niet langer belangrijk. Maar wat je vandaag tekent wordt wel deel van een groter geheel. En morgen krijg je weer een nieuwe kans, toch?!
'Niet geheel nieuw, maar toch: dat ik uiteindelijk liever teken dan toon. Zeker wanneer dat op een scherm is. Het tekenen ligt dichter bij mijn ‘zijn’, geeft me zowel rust als energie. Mijn tonen is - eerder dan naar buiten komen met mijn werk - een uitnodiging om mee naar binnen te kijken.'
'Ik denk dat ik me gaandeweg bewuster wordt van het belang en de kracht van het toevallige, het intuïtieve in m’n tekeningen. Ik omarm het in ieder geval, vind rust in het besef dat ik daar op kan vertrouwen. Dat de afdruk / indruk van een voorgaande tekening (ik maak m’n dagelijkse tekeningen in boekjes) of een achteloze potloodlijn, zonder vooropgesteld plan, me altijd ergens heen leidt.'
'Niet lang hiervoor ben ik in een (voor mij) nieuwe techniek beginnen werken, met sjablonen, een tandenborstel en een spatzeefje. Een heel eenvoudige en beetje kinderlijke techniek. Maar je krijgt dan een tekening met een wazige aflijning die opdoemt uit ruis, zoals bij een oude tv, en dat prikkelde me erg. Ik wou deze uitdaging gebruiken om de limieten van de techniek uit te testen: hoe fijn kan ik gaan? Hoe maak ik zachte en harde overgangen? Hoe ga ik om met fouten? En hoe haalbaar is het om op deze manier dagelijks een nieuw beeld te maken?'
'Ik heb veel leuk werk zien passeren onder de hashtag. Echt tof om te zien hoeveel mensen hieraan meedoen. dat is best een gezellig gevoel. Ik ontdekte ook hoelang een maand kan duren. En ook: hoeveel rommel je kan maken op drie kwartier tijd.'
Vooral hoeveel ik mijn beelden nog kan vereenvoudigen zonder informatie te verliezen. Maar ik heb wel het gevoel nu met mijn neus nog wat te dicht op het papier te zitten. Ik ben er zeker van dat ik later nog een aantal lessen ga kunnen trekken uit deze maand.
De dingen die je dagelijks tegenkomt: bureaumateriaal, huisplanten, mijn middagmaal. Ik greep ook al eens terug naar een schetsboek om een oudere tekening verder uit te werken. Voor een dergelijke uitdaging mag je het vooral niet te ver zoeken, denk ik. En laten we eerlijk zijn: ik heb bijlange niet iedere dag gehaald.
Fragmenten uit interviews na afloop van A paper / a day 2021.